Rozdział 6- II część

Przeczytaj notkę pod rozdziałem <3

Miłego czytania ^^

****************

 Zrobiliśmy rundkę dorożką wokół parku i kazałam pojechać mu do mieszkania moich rodziców. Kiedy dojechaliśmy do tego ogromnego budynku, Joe spojrzał na mnie przenikliwym wzrokiem. Szczerze to się cieszyłam, że przez resztę drogi nie odezwał się do mnie ani jednym słowem. Siedział wytrwale patrząc na drogę.

– Dziękuję za dzisiejszy wieczór. – powiedziałam, gdy obchodził samochód, aby otworzyć mi drzwi.- Wejdziesz?

Westchnął cicho, zakłócając przeciągającą się ciszę.

- Jeśli mogę? Chciałbym cię wysłuchać.

Skinęłam głową i z wahaniem zaczęłam kierować się do drzwi frontowych.

Zamknięte.

Szarpałam za klamkę, dzwoniłam dzwonkiem, ale nikt nie otwierał.

Kurwa!

- Wszystko okey? -  rzucił szybko.

- A wygląda jak by było okey?! - bąknęłam z irytacją.

- Daj. – odsunął mnie na obok i zaczął pukać do drzwi. Serio? Ten dom jest tak wielki, że nawet pukania nie usłyszysz.

- Przestań to na nic. Widocznie ta idiotyczna baba zrobiła to specjalnie. – zmarszczyłam czoło.

Chłopak wyrzucił ręce w powietrze.

- Więc, gdzie będziesz teraz nocować? Masz gdzie się zatrzymać? – czy on się o mnie martwi?

- Raczej nie, więc dzisiejszy dzień będę kimała na dworze. – walnęłam pięścią o drzwi.

Ciemnooki złapał mnie szybko za rękę.

- Przestań. Może chciałabyś zostać u mnie w domu na noc? - zapytał niepewnie, na co skonsternowana uniosłam brew.

- Słucham?! Wiesz jak to by wyglądało?

- To chcesz spać na dworze?! –Zmarszczył czoło na moment, ale jego twarz zaraz złagodniała, kiedy spuściłam wzrok.

Nie chciałam spać na dworze, ale też nie chciałam spać u niego w domu. Znałam go dopiero jeden dzień. Nie wiedziałam, czy mogę mu ufać, chociaż podpisałam z nim ten cholerny kontrakt. Zrezygnowana spojrzałam na niego.

- Dobra, ale łapska przy sobie!

***

Tak jak się domyślałam, mieszkał w apartamentowcu. Wszystko w klasycznym wystroju,  przez co czułam się komfortowo.

- Chcesz coś do picia? – zapytał rzucając czarną marynarkę na skórzaną sofę.

Zamiast odpowiedzieć, ja oglądałam jak powoli rozpina cztery pierwsze guziki białej koszuli.

Podniosłam wzrok na Jonasa, jakbym po raz pierwszy oglądała mężczyznę w koszuli. Uśmiechnął się, a ja poczułam wylewające się rumieńce na moich policzkach.

Poruszał ustami.

- Co? - zmarszczyłam brwi.
- Pytałem, czy wszystko w porządku?
Skinęłam głową, a on podszedł do lodówki i wyciągnął kilka jakiś produktów.

- Stello? - obniżył ton swojego głosu dając mi wyraźnie do zrozumienia, żebym spuściła z surowości mojego tonu, na co przewróciłam oczami i ruszyłam do wysokiego blatu przy którym ciął chyba marchewkę. Zaczęłam kręcić się na swoim miejscu jakby nie mogąc znaleźć dla siebie wygodnej pozycji, a on po prostu kroił i przyglądał mi się.
- Co? - bąknęłam.
- Przecież nic nie powiedziałem. - uśmiechnął się i prawie, prawie zobaczyłam ten jego pełny uśmiech ukazujący całą biel jego prostych zębów. Byłam tak blisko niego, że spostrzegłam ten jego błysk w lewym oku. Pachniał drogimi perfumami. Czy on jest mną rozbawiony? Dlaczego?! Dziwny z niego człowiek. Tylko ja wyczuwam niezręczność między nami?

                Po dwudziestu minutach podał mi omleta ozdobionego marchewką. Jezu, ale debil. Spojrzałam raz jeszcze w dół na talerz. Omlet pomimo tej zidiociałej marchewce, wyglądał całkiem apetycznie. Nabrałam porcję na widelec i wsunęłam do ust, po czym odłożyłam sztućce obok talerza. Joe westchnął i usiadł obok mnie.
- Więc, o co chodzi? - odezwał się w końcu.
- Z czym? - lekko zmrużyłam oczy uważnie mu się przyglądając.
- No z Stylesem.
Przygryzłam wargę, jednak szybko ją uwolniłam. Musiałam mu odpowiedzieć, chociaż nie. Nie musiałam, ale chciałam się komuś wygadać. To strasznie mnie męczyło.
- No więc, Harry to moja pierwsza miłość. - minęła chwila zanim cokolwiek powiedział, a jego twarz na ułamki sekundy zalała się szokiem, zanim otworzył usta. Wziął głęboki oddech i znowu nie mogłam nic odczytać z jego rysów.
- Dlatego jest między wami tak.. niezręczna sytuacja?
- Niezręczna? - zapytałam zaskoczona. Przełknęłam jeszcze kilka kolejnych porcji omletu, popijając wodą, którą mi wcześniej uszykował.
- Tak, to było do przewidzenia.
Westchnęłam cicho.
- Nie widziałeś gazet?

Potrząsnął głową.
- Harry wyznawał mi miłość, chociaż tak naprawdę nie czuł nic do mnie.
- Wykorzystywał twoje uczucia?
Linia szczęki Jonasa momentalnie się napięła.
- Nie, ale tak się czułam.
- Czujesz coś do niego jeszcze? - odparł poirytowanym tonem.
- Nie wiem. Minął rok, mam mętlik w głowie. - bąknęłam.
Niepewnie zakołysałam się na swoim krześle i w poczuciu dziwnego uczucia w środku spuściłam wzrok na zimnego już omleta.
- Mam ochotę uderzyć pięścią w twarz, Stylesa. Pomimo tego, że jesteś bardzo irytującą osobą.- odezwał się nagle Joe, ale jego głos zdradzał dziwne napięcie, jakby był rozzłoszczony.
-  Co?
- Mężczyzna powinien tak nie postępować. - odparł lekko poirytowany.
- No co ty…

- Dlaczego jesteś wredna? - zapytał marszcząc brwi.
- Bo mogę.
- To strasznie denerwujące.
Przewróciłam oczami i westchnęłam zmęczona.
- Masz coś do picia?

- Chodzi ci o wodę czy..?

Czy on jest tępy? Odsunęłam od siebie talerz i wstałam z krzesła.
- No masz w domu coś eee… z alkoholu?
Nie! Co ty wyprawiasz, Stell!
- Może być whisky?
Skinęłam głową.
- Może być - odpowiedziałam nieśmiało.

***

Czułam się już lekko wcięta, ale przysięgam, że nie byłam pijana. A może jednak? Byłam w fazie zaprzeczania samej sobie, a to nie wróżyło nic dobrego, jednakże czułam się po prostu dobrze.

Może to dlatego, że wypiłam ciut za dużo i czułam się pijana. Zaraz, przecież nie byłam pijana. Uśmiechnęłam się sama do siebie i przeczesałam palcami włosy. Nie mogłam być pijana, przecież wypiłam tylko kilka szklanek tego trunku. Nic mnie nie martwiło. To tak, jakby bym uwolniła się w końcu od zmartwień  i mogła poczuć się wolna.

- Stella, może chcesz się położyć do spania? - usłyszałam głos chłopaka i zmarszczyłam brwi skonsternowana. Nie wypił nawet kropli, może chciał mnie upić, a teraz wykorzysta?! Chociaż… jest przystojny, więc czemu nie?

Rany Stella! Nie jesteś dziwką!

- Mógłbyś wyluzować.

- Nie przywiozłem cię tutaj, żeby cię upić.- był bardzo poddenerwowany. O co mu do cholery chodzi?

- Wiem, ale powiedź. Jestem sexy? – zrobiłam pozę modeliki lekko chwiejąc się na nogach. Nie jestem pijana!

- Tak bardzo, pijana jesteś. - uśmiechnął się do mnie.

- Nie jestem pijana! – wydęłam usta.

- Chyba jednak jesteś, Stello.

- Oj przestań, dziadku! – Uniósł jedną brew.

- Dziadku?

Zachichotałam mało atrakcyjnie na co Joe wybuchnął gromkim śmiechem.

- Powiedź, podobam ci się, nie?

- Jesteś bardzo rozgadana i żartobliwa jak wypijesz, Madison - zaśmiał się lekko, a ja wywróciłam oczami, żeby powstrzymać samą siebie od śmiechu. Umilkł na chwilę, po czym westchnął głośno.

- Chodź do lóżka. – złapał mnie za ramię.

- Chcesz uprawiać ze mną seks? - Uśmiechnęłam się zawadiacko prostując swoje ciało.  Pan Nudziarz pociągnął łyka ze swojej butelki whisky. To wyglądało naprawdę obiecująco. Nie wiedziałam nawet dlaczego myślę o takich bzdetach, ale chyba wypiłam już dzisiaj wystarczająco dużo. Ale, nie, przecież nie byłam pijana, tylko lekko wcięta, prawda?

- Nie, żebyś mogła odpocząć. – złapał mnie za talię i bardzo powoli prowadził korytarzem. Miał bardzo unikatowy zapach. Jego szorstka broda lekko ocierała się o moje czoło. W pewnym momencie zatrzymałam się, przez co wpadł na mnie z takim impetem, że straciłam równowagę i wleciałam wprost w jego ramiona.

Zszokowana całą sytuacją nie wiedziałam co zrobić, ale nie chciałam wstawać. Ciągnęło mnie coś do tego głupka, a może to że byłam pijana. NIE!

Zamknęłam oczy i wyobraziłam sobie Stylesa. Jego usta, oczy i dotyk. Brakowało mi go.

Spojrzałam na osobę pode mną i wyobraziłam sobie, że to on. Że to Harry.

I właśnie w jednej chwili poczułam jego usta na swoich. Jego wargi były przyssane do moich, ale póki co miałam je zamknięte, w końcu chłopak nachalnie wepchnął mi do nich język, ale nie miałam na co narzekać, bo sama po chwili odwzajemniałam pocałunek. To wszystko działo sie w tak szybkim tempie, że nim się zorientowałem, a Harry napierał swoim ciałem o moje i czułam, że jego krocze wraz z wybrzuszaniem perfidnie ociera się o mój brzuch...

- Kurwa Joe, co my robimy?! – wstałam szybko czując, że za chwilę znowu upadnę. Za dużo wypiłam….

***

No to eee… Druga część rozdziału za nami.

Sorry, że tamten był taki krótki, ale naprawdę źle się czułam.

Chciałam Was poinformować, że możecie zadawać pytania Harremu jak i Emily, a nie długo również Stelli z tego opowiadania.

Chciałabym również prosić aby każdy kto przeczytał ten rozdział zostawił po sobie jakiś ślad. Chociaż krótki komentarz, ponieważ za tydzień jadę do kliniki i nie wiem ile tam będę, chcę dodać dla Was 3 rozdziały w tym tygodniu, ale nie wiem czy będziecie chcieli tak szybko je przeczytać.

Czyli: 

Dzisiaj dodaje II część szóstego rozdziału.

Środa: siódmy rozdział.

Piątek: ósmy rozdział.
Niedziela: dziewiąty rozdział.

Pasuje Wam taki termin?

Jeszcze raz proszę Was o pozostawienie opinii, to naprawdę ważne.

Ask Harrego: http://ask.fm/HarryStylesST

Ask Emily (siostra Hazza):  http://ask.fm/EmilyStylesSL

Do następnego <3